U krijgt het Tijdschrift voor Cardiologie nu al verschillende jaren bijna elke maand in uw brievenbus, en het is nu zelfs online beschikbaar, zoals dat tegenwoordig gaat. Dat mirakel blijft plaatsvinden, ondanks het feit dat het steeds moeilijker wordt om artsen te vinden die artikels willen schrijven. De artikels hebben we grotendeels te danken aan de rechtstreekse of onrechtstreekse hulp van bepaalde trouwe vrienden van het tijdschrift. Het kan de perfecte gelegenheid zijn voor jongeren om hun eerste stappen te zetten in het schrijven van artikels. Bovendien wordt er elk jaar een prijs uitgereikt voor het beste artikel van een jonge cardioloog (soms in wording). Gelukkig hebben we zelfs een secretaresse om de eeuwige achterblijvers een duwtje in de rug te geven!

Ik blijf van mening dat dit soort tijdschrift belangrijk blijft voor tal van jonge en minder jonge cardiologen, of zelfs voor cardiologen in wording. Het tijdschrift (geschreven in het Nederlands of in het Frans) is relatief gemakkelijk te lezen en zorgt ervoor dat de lezers zich een beeld kunnen vormen van wat nieuw is in het domein van de cardiologie, zowel op internationaal als op nationaal niveau. De artikels zijn gericht op de dagelijkse praktijk: de klinische gevallen herinneren ons aan bepaalde aspecten van cardiologie of laten ons die aspecten ontdekken. Ik denk dat dit nummer daar een duidelijk voorbeeld van is.

Prof. Sinnaeve evalueert een veelbesproken thema van de laatste jaren op basis van een recente studie (AUGUSTUS): tritherapie bij patiënten die antistollingstherapie kregen voor voorkamerfibrillatie. Het gebruik van acetylsalicylzuur wordt steeds vaker betwist, maar alvorens het idee volledig te begraven, moeten we soms eens kritisch kijken naar de richtlijnen en de patiënt individualiseren met zijn risico op trombo-embolie ten opzichte van zijn risico op bloedingen, en dat zowel op het vlak van zijn voorkamerfibrillatie als op het vlak van zijn (kransslag)aders.

Prof. Heidbuchel geeft zijn mening over de laatste ontdekking van een bedrijf dat we kennen van het appellogo! Uw 'ecg' op uw geconnecteerde horloge, eerst gewoon een gadget, werd grondig bestudeerd tijdens twee toonaangevende congressen.

Elke cardioloog zou alles moeten weten over het ecg... aangezien hij er elke dag meerdere ziet. De artikels van dr. Calle en dr. De Pooter over het linkerbundeltakblok (een diagnose die echter vaak gesteld wordt) en dat van dr. Vanreusel over het complex van de Winter (veel minder gekend) tonen aan dat we elke dag kunnen bijleren. Een case report met een goede afbeelding, meer is er niet nodig om ervaring te delen met collega's.

Tot slot kan in die case reports een bijzondere vermelding gegeven worden aan een van de artikels van deze uitgave omdat het werd geschreven door een geneeskundestudent. Hij bespreekt het belang van een PET-scan in de diagnose van een infectie van een pacemaker of defibrillator. We werken dagelijks samen met stagiairs en assistenten die kleine onderzoeken uitvoeren, staffs voorbereiden, een literatuuroverzicht maken over een case ... Vaak wordt dat werk lokaal voorgesteld en daarna vergeten, terwijl een verslag dat geschreven wordt met de hulp van een stagementor ervoor kan zorgen dat de ervaring op een nuttige manier gedeeld kan worden. Dat is zeker een van de doelstellingen van het Tijdschrift voor Cardiologie die ons concreet ook kan helpen om onze dagelijkse praktijk te verbeteren.